La première pierre

Pierre Jourde "La première pierre"

Książka "Premiere pierre" Jourde'a nie miała wielkiego szczęścia i nie zyskała ani w oczach jury nagrody Goncourtów (nie przeszła do dalszego etapu). Trafiła w moje ręce i prawdę mówiąc mnie również nie porwała. W skrócie: narrator adresując się do autora książki zatytułowanej "Pays perdu" opowiada jakie wydarzenia towarzyszyły pojawieniu się tej książki w ich rodzinnym miasteczku, pretensje ze strony osób osadzonych w roli bohaterów, konflikty w miasteczku na tym tle itp. Nie przekonała mnie forma tej powieści - narrator prowadzi monolog o dość uciążliwym (przynajmniej dla mnie) charakterze, co chwila zwracając się per "tu" do autora "Pays perdu", a w konsekwencji trochę narzucając czytelnikowi rolę tegoż autora. Każde wydarzenie okraszone jest subiektywną opinią narratora na temat tego, co się działo. Jako czytelnik czułem się trochę tym przytłoczony, bo narrator nie zostawia zbyt wiele przestrzeni na własną interpretację czy własne odczucia. Przyznam, że nie dobrnąłem do końca książki, bo forma mnie odrzuciła, a treść nie wciągnęła.

Miałby ktoś ochotę przejąć tę fascynującą lekturę? W razie czego w poń jestem prawie cały dzień na uczelni.

O, Karol, mogę ja i jak chcesz to dam Ci "il faut beaucoup aimer les hommes"

Ok

Nie mogę nie zgodzić się z Karolem. Treść książki mnie nuży, a forma per "tu" irytuje.
jeśli coś się zmieni albo znudzę się jeszcze bardziej, dam znać